کشش ستون فقرات
کشش ستون فقرات یا تراکشن – کشش یک درمان محافظه کارانه برای مشکلات گردن و کمردرد است. در طول این درمان، موارد زیر رخ می دهد:
- فضاهای بین مهره ای متسع می شوند و روزنه ها (تونل ها یا سوراخ ها) که ریشه های عصبی از آن عبور می کنند نیز گشاد می شوند.
- بیرون زدگی دیست با مکش فشار منفی روی دیسک کاهش می یابد.
- برای اکثر بیماران، کشش عضلانی ناشی از این روش می تواند استرس را کاهش داده و عضله را شل کند. با این حال، برای دیگران، بسته به فرد، ماهیچه ها ممکن است بیشتر منقبض شوند. بنابراین مهم است که اثرات آن را در اولین آزمایش شخصا ارزیابی کنید.
- درمان کشش، اغلب بلافاصله علائم دردهای تشعشعی همراه با بی حسی در بازوها یا پاها را برطرف می کند.
کشش گردن
کشش گردن را می‌توان با تکنیک‌های مختلفی انجام داد، از کشش به پشت، دستی (توسط فیزیوتراپ) یا کشش مکانیکی تا کشش گردنی نشسته با استفاده از یک دستگاه برقی یا یک تکیه‌گاه قرقره روی در با وزنه‌های متصل.
تسکین علائم اغلب پس از 15 تا 20 دقیقه حاصل می شود. کشش نباید با نیروی بیش از 9 کیلوگرم همراه باشد. دستگاه‌های کشش گردن (مانند Pronex یا Hometrac) برای ایجاد کشش گردن در خانه که با نیروهای اعمال‌شده توسط فیزیوتراپیست قابل مقایسه است، ساخته شده‌اند.
کشش گردنی با موفقیت توسط بسیاری از درمانگران برای کمک به از بین بردن گردن درد ناشی از بیرون زدگی دیسک استفاده شده است. یک مطالعه همزمانی بر روی 26 بیمار مبتلا به بیرون زدگی دیسک گردن و رادیکولوپاتی به مدت بیش از یک سال (در سال 1996) پیگیری شد، 24 بیمار از 26 بیمار با موفقیت با این درمان غیرجراحی و غیر تهاجمی مدیریت شدند.
24 بیمار به وظایف کاری تمام وقت بازگشتند. بخشی از درمان، کشش گردن در یک کلینیک بود و در ادامه کشش گردن در خانه برای همه بیماران ارائه شد.
محققان به این نتیجه رسیدند که در این نوع درمان غیرجراحی، به‌طور سیستماتیک برای گروه مشخصی از بیماران مبتلا به بیرون زدگی علامت‌دار دیسک گردن، نتایج معادل نتایج بیماران مشابهی است که تحت درمان جراحی قرار گرفته‌اند. درمان غیرجراحی شامل کشش برای همه بیماران بود.
مرجع: Saal JS, et.al. مدیریت غیر جراحی فتق دیسک بین مهره ای گردن با رادیکولوپاتی. ستون فقرات 21: 1877-1883، 1996.
کشش برای کمر (ستون فقرات)
25 کیلوگرم نیروی کششی عموماً روی قسمت خلفی مهره ها که ریشه های عصبی وجود دارد تأثیر می گذارد. هنگامی که نیروی کشش 50 کیلوگرم وزن یا بیشتر استفاده می شود، سطوح قدامی و خلفی شکاف های مهره ای اتساع می یابد. 15 تا 20 دقیقه کشش کمر حدود 90 درصد از فضای مهره ها را گشاد می کند.
کشش کمر می تواند برای بیمارانی که دارای بیرون زدگی دیسک کمر و/یا علائم رادیکولار هستند بسیار موثر باشد. مطالعه ای در سال 1996 از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) برای ارزیابی تغییرات مورفولوژیکی هسته پالپوزوس کمر (مرکز دیسک) به دنبال درمان محافظه کارانه استفاده کرد. 77 بیمار که همه بیماران دیسک ارثی همراه با علائم درد یک طرفه اندام تحتانی، ضعف عضلانی و علائم تنش عصبی مثبت داشتند.
بیماران با استراحت، داروهای مسکن و کشش کمر در یک کلینیک سرپایی تحت درمان قرار گرفتند. هیچ یک از بیماران تزریق کورتیکواستروئید اپیدورال دریافت نکردند. همه بیماران بیش از دو بار با استفاده از یک اسکنر MRI مورد ارزیابی قرار گرفتند. محققان به منظور افزایش دقت، نتایج اسکن‌های MRIرا بر شواهد بالینی و اظهارات بیماران تحت مطالعه تطبیق دادند.
در 64 نفر از بیماران بیرونزدگی دیسک کمر در MRI با تفاوت آماری معناداری کاهش یافت. سیزده بیمار علیرغم بهبود بالینی هیچ تغییری در MRI نداشتند. از 77 بیمار، 62 بیمار دارای نتایج بالینی عالی (درد رادیکولار ناپدید شد و نقایص عصبی بهبودی نشان داد) و خوب (درد رادیکولار کاهش یافت و نقایص عصبی بهبود یافت) داشتند.
نتایج این مطالعه از استفاده از کشش کمر برای درمان بیرون زدگی دیسک کمر با رادیکولوپاتی حمایت می کند.
چه زمانی کشش کمر مفید خواهد بود؟
کشش برای بیرون زدگی دیسک، هر شرایطی که در آن تحرک و کشش بافت نرم مورد نظر باشد و در هر شرایطی که در آن باز شدن سوراخ عصبی مورد نظر باشد، بسیار مفید است.
بسیاری از مطالعات، شواهدی را ارائه کرده اند که نشان می دهد کشش ستون فقرات می تواند بیرون زدگی دیسک را کاهش دهد و می تواند علائم فشرده شدگی ریشه عصب نخاعی را تسکین دهد. همچنین برخی از مطالعات اثر مکش ناشی از کاهش فشار داخل دیسکی به دلیل منحرف کردن ذهن بیمار را پیشنهاد کرده اند.
کشش با رویکرد مکنزی
رویکرد مک‌کنزی اغلب با موفقیت قابل‌توجهی استفاده می‌شود و مستلزم تمرینات اصلاح وضعیت بدن و اکستنشن کمر است. با این حال، در برخی از بیماران هنگامی که پروتکل تمرین اصلاحی- درمانی را امتحان می‌کنند، علائم به حاشیه میرود.
این بیماران اغلب تحت عمل جراحی قرار می گیرند زیرا روش های محافظه کارانه شکست خورده است. کشش کمر، اگر به درستی اجرا شود، اغلب به بیمار اجازه می دهد تا با برنامه مکنزی پیشرفت کند.
به دلیل اثر موقت کشش ممکن است در ابتدا نیاز باشد که کشش بالینی کمر به صورت روزانه انجام شود. با بهبود وضعیت و توانایی تحمل ورزش بیشتر، می توان درمان را متوقف کرد.
برای شرایط مزمن، کشش مداوم ممکن است برای مدیریت علائم مفید واقع شود. یکی از مزایای اصلی تجویز کشش کمر در خانه این است که چندین درمان را می توان در یک روز انجام داد.
بسیاری از بیماران از 4 جلسه در روز در مراحل حاد و تحت حاد درمان سود می برند. برای شرایط مزمن که در آن بیمار کار می کند، درمان قبل و بعد از کار مطلوب است. در شرایطی که علائم بیماران تحت کنترل است، معمولا فقط در صورت نیاز از این تکنیک استفاده می کنند.